Kiedy powiedzieć „nie” chorej w złym stanie ogólnym z nowotworem jajnika?

Nowotwory neuroendokrynne (NET) jajnika występują bardzo rzadko, stanowiąc około 0,52–1,7% wszystkich NET. Pierwotne rakowiaki stanowią około 0,1% nowotworów jajnika oraz 0,3% wszystkich rakowiaków. Rzadko wykazują czynność hormonalną. Rozpoznawane są najczęściej pooperacyjnie, na podstawie badania patomorfologicznego z wykorzystaniem metod immunohistochemicznych. Ze względu na niewielką liczbę przypadków większość informacji dotyczących postępowania u chorych z tym rozpoznaniem pochodzi z badań retrospektywnych i opisów przypadków. W niniejszej pracy przedstawiono opis przypadku 63-letniej chorej, która trafiła na oddział ginekologii operacyjnej z rozpoznaniem 15-centymetrowego guza jajnika prawego, w bardzo złym stanie ogólnym z powodu nasilonej niewydolności oddechowej i ciężkiej niewydolności zastawki trójdzielnej. Obraz kliniczny oraz wykonane badanie echokardiograficzne budziły podejrzenie rakowiakowej choroby serca (zespołu Hedingera — kardiologicznego zespołu rakowiaka). Dzięki zdeterminowaniu i współpracy wielospecjalistycznego zespołu medycznego, mimo bardzo złego rokowania, u chorej przeprowadzono operację. Bezpośrednio po operacji stan chorej był krytyczny, ale ulegał stopniowej poprawie. W pooperacyjnym badaniu patomorfologicznym rozpoznano nowotwór neuroendokrynny wysokozróżnicowany (G1) w stopniu zaawansowania IA według klasyfikacji FIGO. Chorą przekazano do kliniki endokrynologii, gdzie wykonano scyntygrafię receptorową, nie stwierdzając innych ognisk nowotworu. Chora nie wymagała leczenia uzupełniającego. Podjęcie decyzji o leczeniu operacyjnym chorej w stanie ciężkim z prawdopodobnie odwracalną przyczyną niewydolności serca było słuszne i umożliwiło jej powrót do normalnej sprawności fizycznej